BERK, İLHAN

(1918 Manisa - ) Türk şairi. Balıkesir Necatibey İlköğretmen Okulunu bitirdikten sonra ilkokul öğretmenliği yaptı. Daha sonra, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü Fransızca Bölümünden mezun oldu. Çeşitli illerde ortaokul öğretmeni olarak çalıştı. Ziraat Bankası Genel Müdürlüğü Yayım Bürosu’nda çevirmenlik yaptı. Şiirlerini Servet-i Fünun, Ses, Yığın, Yeryüzü, Kaynak ve Yeditepe dergilerinde yayımladı.

1947′de çıkan İstanbul adlı kitabında yer alan şiirlerde, şiirinin belirgin özellikleri yavaş yavaş kendini göstermeye başladı. Şiirini devamlı olarak yenilemeye çalışan İlhan Berk, şiire, hece vezniyle başladı. Sonra Orhan Veli kuşağına katıldı. 1955′ten sonraysa, İkinci yeni akımının en sadık şairlerinden biri oldu. Bu dönemdeki şiirleri, “anlamsızlığı” tek amaç almış gibidir. Daha çok entelektüel kesime hitap eden, anlaşılmaz, sanatlarla dolu anlatımları tercih eden İkinci Yeni akımının etkisiyle şiirde kapalılığı ve anlaşılmazlığı benimsemiştir. Sanatsal kimliğinin daha belirgin olduğu eserlerinde, Ahmet Haşim sembolizmiyle toplumcu gerçekçilik şiirini kaynaştıran bir üslûp bulmaya çalıştığı görülmektedir.

Başlıca yapıtları şunlardır:
Şiirleri; Güneşi Yakanların Selâmı (1935), İstanbul (1947), Günaydın Yeryüzü (1952), Türkiye Şarkısı (1953), Köroğlu (1955), Galile Denizi (1958), Çivi Yazısı (1960), Otağ (1961), Mısırkalyoniğne (1962), Âşıkâne (1968), Şenlikname (1972), Taşbaskısı (1975), Atlas (1976), Kül (1978), İstanbul Kitabı (1980), Deniz Eskisi (1982), Şiirin Gizli Tarihi (1981), Delta ve Çocuk (1984), Galata (1985).