Anlam ve vezin bakımından birbirine bağlı ya da birbirini bütünleyen iki dizeden oluşmuş şiir parçası. Kavramın asıl anlamı ‘ev, hane, yuva’dır. Divan Edebiyatı’nda beyit nazım birimi olarak kullanılır. Buna göre, beyitler arasında vezin ve kafiye birliği olması gereklidir. Her beyit tıpkı aruz vezninde olduğu gibi parçalara ayrılabilir ve taşıdığı özelliğe göre adlandırılır. Şiirin ilk beytine, matla; ikincisine hüsni matla; son beytine makta; sondan bir önceki beyte de hüsni makta adı verilir. Şiirde şairin isminin geçtiği beyte mahlas beyti; mısraları kafiyeli olan beyitlere musara, şiirin en güzel beytine de beyt’ül gazel ya da beyt’ül kasid adı verilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder